با رنگ های ترافیکی خاک دژ پایه، ایمنی جاده را تجربه کنید!
آیا می‌دانستید که خطوط جاده نقش حیاتی در ایمنی رانندگی دارند؟ این خطوط، زبانی هستند که جاده با آنها صحبت می‌کند، جاده‌ای که همه باید زبان آن را بلد باشند. ما بین رنگ های ترافیکی عمودی و افقی تفاوت قائل می‌شویم. این تفاوت، مسیری را برای راهنمایی پیاده‌روها، دوچرخه‌سواران، موتورسواران و رانندگان خودروها و تمامی کاربران جاده مشخص می‌کند تا همه با اطمینان بیشتری از جاده استفاده می‌کنند.
رنگ ترافیکی، رنگی است که برای خطوط و نشانه‌های رانندگی بر روی جاده‌ها، خیابان‌ها و کف پارکینگ استفاده می‌شود و اطلاعات مهمی از قبیل قوانین رانندگی، راهنمایی‌ها برای یافتن مسیر، و حقوق رانندگان را ارائه می‌دهد. استفاده از رنگ‌های با کیفیت و مقاوم در برابر عوامل محیطی، اهمیت بالایی دارد تا این نشانه‌ها همواره قابل رویت و تشخیص باشند و رانندگان را در راه‌هایشان راهنمایی کنند. همچنین، توجه به استفاده از رنگ‌های با کیفیت و مقاوم در برابر نور خورشید، از اهمیت بالایی برخوردار است تا خطوط و نشانه‌ها با گذر زمان تغییر رنگ ندهند و برای رانندگان قابل رویت باقی بمانند.
برای استفاده از انواع رنگ‌های ترافیکی از جمله رنگ‌های ترافیکی اپوکسی، از حلال‌های خاص ترافیکی استفاده می‌شود. حلال‌های ترافیکی بر اساس دستورالعمل‌های شرکت تولیدکننده رنگ تعیین می‌شوند و برای رقیق کردن رنگ‌های ترافیکی تک یا چند جزئی، برای دست‌یابی به نتایج مطلوب، از تینر خاصی استفاده می‌شود. تینرهای ترافیکی مایع هستند و از دیگر حلال‌ها متمایز می‌شوند. همچنین قیمت حلال‌های ترافیکی به طور معمول بیشتر از تینرهای استاندارد است.
مواد تشکیل دهنده رنگ ترافیکی عبارتند از:
1. رزین اکریلیک: ماده‌ای پلیمری با مقاومت شیمیایی و فوتوشیمیایی بالا که در پوشش دهی و مقاومت در برابر عوامل مختلف محیطی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
2. ترموپلاست: مواد پلیمری با مقاومت حرارتی بالا که بدون تغییر در ویژگی‌های شیمیایی ذوب شده و می‌توانند به سایر پلیمرها متصل شوند.
3. رزین کلرو کائوچو: ماده‌ای پلیمری با انعطاف پذیری و مقاومت در برابر دما و اسیدهای معدنی که برای پوشش سطوح سیمانی و فولادی استفاده می‌شود.
4. وینیل: نوعی پلاستیک با استحکام بالا در برابر اشیا تیز که محیط زیستی سازگار دارد.
این مواد باعث ماندگاری طولانی رنگ ترافیکی می‌شوند و در صنعت رنگ‌های ترافیکی استفاده می‌شوند.
تفاوت اصلی بین رنگ‌های ترافیکی سرد و گرم در فرایند اجرا و عملکرد آنها واضح است:
1. دما: رنگ‌های ترافیکی سرد می‌توانند در دماهای پایین انجام شوند و نیازی به افزایش دما ندارند، در حالی که رنگ‌های ترافیکی گرم برای تشکیل فیلم رنگ و مخلوط کردن اجزا، به دماهای نسبتاً بالاتری نیاز دارند.
2. مکان استفاده: رنگ‌های ترافیکی سرد بیشتر در معابر کم تردد و فرعی و همچنین در پارکینگ‌های شخصی استفاده می‌شوند. این امر به دلیل کمتر بودن هزینه استفاده از این نوع رنگ و نیاز کمتر به دمای بالا برای اجرا است. در عوض، رنگ‌های ترافیکی گرم بیشتر در معابر با ترافیک شلوغ و برای مصارف صنعتی استفاده می‌شوند.
3. عملکرد: همچنین، عملکرد و خواص هر کدام از این دو نوع رنگ ممکن است متفاوت باشد. برای مثال، رنگ‌های ترافیکی سرد ممکن است مقاومت کمتری در برابر دما و شرایط جوی داشته باشند، در حالی که رنگ‌های ترافیکی گرم به طور کلی مقاومت بیشتری دارند.
در نهایت، انتخاب بین رنگ‌های ترافیکی سرد و گرم بستگی به نیازها و شرایط خاص هر پروژه دارد، اما این تفاوت‌ها در فرایند اجرا، عملکرد و کاربردهای مختلف آنها وجود دارد.